ARTLÄNDER “BEZOEKERSTUIN”
Representatieve siertuin van de bovenlaag van de boeren
De hoeve van de Artländer Wehlburg en de Wehlburgtuin bereikt u via een loodrecht op de toerit aangelegde eikenlaan. Het in het Osnabrücker Nordland gelegen Artland bezit een bijzonder vruchtbare bodem. In de tweede helft van de 19e eeuw kon door nieuwe technieken met akkerbouw en veeteelt behoorlijke financiële winst worden behaald.
De naar bevindingen in 1944 gereconstrueerd plantsoen dichtbij de hoeve, weerspiegelt de tuinsmaak van de eerste helft van de 20e eeuw. De tuin heeft een afmeting van ongeveer 35 x 30 Meter en diende vooral representatiedoeleinden van de boerenfamilie, in het bijzonder als „groene ontvangstkamer“ voor de visite.
Vele van de toendertijd „populaire“ vormgevingselementen van een siertuin zijn hier te vinden: den door een beukenheg omgeven schuur, fruitstruikgewassen langs de huismuur, de stenen grot en een „goed verzorgd, fluweelglad“ gazon in ovale vorm.
Zorgvuldige vormgeving en ijverig onderhoud
De siertuin betreedt men door de zijdeur van de haardruimte. De weg leidt tussen twee met buksboomheggen omrande perken tot een verdere dwarsweg. Twee kogelachtig gesneden, Japanse kweebomen vormen de afsluiting van de met decoratieve blad- en bloemenstruiken verfraaide perken. Vier tot zuilen geknipte taxusplanten benadrukken met hun donkere groen het midden van de tuin. Taxus hebben een voorkeur voor bodems, die rijk aan voedingsmiddelen zijn en werden derhalve graag op grond van hun goede groei in den tuinen gebruikt.
De kennis rondom speciale standplaatskenmerken van de tuinplanten kon de bovenlaag van de boeren de toenmalig talrijk verschijnende tuinliteratuur ontnemen of ze gaven een tuinier opdracht voor de inrichting van hun tuinen.
Het onderhoud van de perken, heggen, gazons en gevormde struikgewassen waren zeer arbeidsintensief. Voor de populaire zondagse visite moesten de wegen opnieuw worden geharkt, de met rozen, hortensia´s, struiken en zomerbloemen beplante perken moesten zorgvuldig worden gewied. De siertuin diende niet alleen de representatie, maar was ook een bron van plezier en genot.