Kleurige consumptie

Het ambacht en de nijverheid hadden op vele plaatsen ook op het platteland in den 19e eeuw een goede tijd. De oprichting van nieuwe zaken zoals de blauwververij Foeth in de 3000-zielengemeente Menslage zijn een uitdrukking van een groeinde markt voor particuliere consumptiegoederen zoals kleding en woningsinrichting. Zo begon Bernhard Foeth zijn bedrijf ook gelijk met een knechte en een leerjongen en investeerde een in die tijd aanzienlijk bedrag van 400 rijksdaalders in de werkplaatsinrichting. Tot ver in de volgende eeuw was daarmee het inkomen van de familie veilig gesteld. Pas na de uitbraak van de Eerste Wereldoorlog zag zich de zoon Ludwig Foeth, die ondertussen de werkplaats had overgenomen, gedwongen de werkzaamheden van de blauwververij te staken.

Het Blauw uit Indië

"Indigo" heet de grondstof voor de blauwe textielverf – een materiaal dat de globale verbinding van de pre-industriële nijverheden bijna ideaaltypisch veraanschouwelijkt. Tot aan de 17e eeuw was slechts de wede voor blauwe kleurstoffen bekend. Pas na de ontdekking van de zeeweg naar Indië door Vasco da Gama begon men, het dure poeder te importeren dat op de subcontinent uit een plant van de familie van de vlinderbloemigen werd gewonnen. Geverfd wird met motiefstempels, waarmee men een verfafwijzende pasta op de stof drukte. Dit gedrukte dessin bleef kleurloos, als men de stof in de indigo-oplossing dompelde. De kleur-oplossing was eerst nog lichtgeel, voordat ze na een dag oxideerde en de geimpregneerde stof in een krachtig blauw liet stralen.